شب یَلدا یا شب چلّه بلندترین شب سال در نیم*کرهٔ شمالی زمین است. این شب به زمان بین غروب آفتاب از ۳۰ آذر (آخرین روز پاییز) تا طلوع آفتاب در اول ماه دی (نخستین روز زمستان) اطلاق می*شود. ایرانیان و بسیاری از دیگر اقوام شب یلدا را جشن می*گیرند. این شب در نیم*کره شمالی با انقلاب زمستانی مصادف است و به همین دلیل از آن زمان به بعد طول روز بیش*تر و طول شب کوتاه*تر می*شود.

واژهٔ «یلدا» ریشهٔ سریانی دارد و به*معنای «ولادت» و «تولد» است. منظور از تولد، ولادت خورشید (مهر/میترا) است. رومیان آن را ناتالیس آنایکتوس یعنی روز تولد مهر شکست*ناپذیر می*نامند. ابوریحان بیرونی از این جشن با نام «میلاد اکبر» نام برده و منظور از آن را «میلاد خورشید» دانسته*است